عشق

سلام

بعضی محبت ها و عشق ها چنان از اعماق وجود برمیاد که انسان متحیر میمونه این چه نوع عشق و محبتیه ذهنتونو دور نبرم اینجا منظورم عشق بین دو جنس مخالف نیست اصلاً بزارید از اول بگم امروز عصر توی خیابون شریعتی داشتم قدم میزدم که چند متر مونده به بیمارستان مفید یه کوچولویی رو دیدم که توسط مادرش روی صندوق عقب یه خودرو گذاشته شده بود و با شکلک براش ادا در می آورد و کودک از شدت سرخوشی و هیجان قهقهه میزد و ناخودآگاه این حرکتش حس خوبی رو بهم منتقل میکرد کودک پشتش به من بود جلوتر اومدم تا اون کوچولو رو بهتر ببینم نگاهم به چشمان پر از عشق مادر افتاد ولی یه جور غم رو میشد از اون چشمها حس کرد دیگه کاملاً به اونها نزدیک شده بودم که کودک روی خود رو به سمت من کرد یک لحظه شوکه شدم اون چیزی رو که میدیدم یه کودک با سر بزرگ و چشمان از حدقه در اومده بود که زیرشون کبود شده بود سرمو انداختم پائین و به راهم ادامه دادم  با خودم میگفتم خدایا این دیگه چه جورش بود کمی که دور شدم ایستادم و دوباره اونها رو نگاه کردم که همچنان در حال بازی با هم بودند نمیدونم این حس مادری چه حس قوی ایه که این همه زشتی رو نادیده میگیره و تمام محبت خودش رو نثار این بچه میکنه شاید شما هم دسنوشته هایی رو در رسای مادر در فضای مجازی و جاهای دیگه خونده باشید من الان میفهمم که آنچه در رسای این نوع مادران گفته میشه همش حقیقته محضه و شایسته این تکریم هستند اونهایی که این نعمت رو دارید قدرشو بدونید