سلام

امروز 1 ساعت مرخصی گرفتم که برم کاری رو انجام بدم نشستم تو ماشین و یک موسیقی ملایم گذاشتم حسابی میخواستم خودمو تحویل بگیرم چند خیابون که رد کردم چند تا مامور راهنمایی رو دیدم که یه پیرمرد موتور سوار رو به علت نداشتن کلاه ایمنی متوقف کرده بودن و میخواستن موتور رو توقیف کنن سریع نگاهی به کمربندم کردم دیدم بسته اس خیالم راحت شد خواستم پامو روی پدال گاز فشار بدم چشمم به چشمهای ملتمس پیرمرد افتاد که کم مونده بود به دست و پای مامور های راهنمایی بیفته دلم براش سوخت راهنما زدم و کنار خیابون ایستادم و به سمت اونا رفتم پیرمرد همچنان در حال خواهش و تمنا بود به مامور مافوق گفتم سروان گناه داره این بار گذشت کن بزار بره  مامور نگاهی بهم انداخت و گفت مامورم و معذور یاد جمله ای افتادم که  نسبت احمق به همچین افرادی که این جمله رو به کار میبرن داده بود ناخوداگاه لبخندی بر لبم نشست که این لبخند باعث شد مامور خیال کنه دارم مسخره اش میکنم با اخم گفت آقا راه نداره شما بفرمائید دیدم زبان خوش اینجا دیگه کارگر نیست صدامو بلند تر کردم و درمورد متناسب بودن بین جرم و مجازات براش صحبت کردم و اینکه تازه ایشون یه تخلف انجام داده که حداکثر مجازات برای اون یه جریمه است نه توقیف وسیله در حال گفتن این جملات بودم که یه ماشین گشت راهنمایی هم به جمع اضافه شد و سروان معذور که با دیدن اونها جون تازه ای گرفته بود  شروع کرد به جملات پرت گفتن تا حدی که حسابی ناراحت شدم و گفتم اصلاً هر غلطی میخوای بکن موتور رو ببر پیرمرد صاحب موتور حالا دیگه چشماش گرد شده بود و احتمالاً با خودش میگفت این یارو اومد کمکم کنه یا بدترش کنه به هر حال اومدم ابروشو درست کنم زدم چشمشو هم در آوردم مثال من مثل جماعتی که میان اصلاح کنن ولی اوضاع رو هم از قبل بدتر میکنن .